Il Rosario della vita

In una lettera inedita del beato Angelo Roncalli del 17 gennaio 1926 indirizzata a Mons. Damiano Theelen, vescovo passionista di Nicopoli, ho trovato questa bellissima frase conclusiva, che dedico a tutti gli amici che stanno vivendo questo mese del Rosario: tutta la nostra vita, ogni giorno, ogni momento, ogni avvenimento... è una grande preghiera sgranata continuamente.

Chiudendo anche questa lettera,

non posso che ripetere all’anima di Vostra Eccellenza

quello che ripeto continuamente alla povera anima mia:

coraggio, pazienza, e letizia.

Il Rosario della vita,

in questa Bulgaria

che per le sollecitudini che mi impone

finisce coll’essermi cara,

ci trattiene sempre sui misteri dolorosi.

Continuiamo a recitare e a meditare bene questi,

nell’attesa che il Signore ci dia la grazia

di passare ai gaudiosi ed ai gloriosi.

Завършвайки това писмо, не мога да не повторя отново на Ваше Високо Преосвещенство това, което продължавам да потварям на собствената си бедна душа:

смелост, търпение и радост.

Броеницата на живота в тази България, която, заради загрижеността, която събужда у мен ми става все по-скъпа, ни задържа винаги на скръбните тайни.

Да продължаваме да я молим и да размишляваме дълбоко върху тях, очаквайки Господ да ни дари благодатта да преминем към радостните и славните.