Честито Рождество Христово! Buon Natale!

Lettere dalla Bulgaria – 5

Bèlene, Natale 2011

Carissimo amico/a,

            sono ancora in tempo per farti i miei auguri di Natale? Spero di sì…: AUGURI!!! La gioia che ci mette nel cuore il piccolo uomo/Dio di Betlemme è davvero grande.

            Da ottobre ad oggi, qui sulle sponde del Danubio sono successe molte cose, che non sto qui a ripetere: le trovi già raccontate su www.cosebulgare.blogspot.com; oppure sul nuovo sito internet che abbiamo avviato ad ottobre www.bosilkov.com (la maggior parte dei testi è in bulgaro… ma c’è anche qualcosa in inglese ed italiano). Tra l’altro, nel frattempo ho avviato anche un altro blog, dedicato alla presenza decennale in Bulgaria del beato Angelo Roncalli (papa Giovanni XXIII), www.storiebulgare.blogspot.com; nel tempo libero sto anche preparando una pubblicazione di molti suoi scritti inediti (sono già a pagina 360…), e forse nel prossimo anno uscirà la pubblicazione. Un altro piccolo lavoro che sto facendo nelle lunghe serate bulgare è la trascrizione delle lettere dei primi missionari passionisti venuti qui alla fine del 1700: molto interessanti, ed anche questa pubblicazione dovrebbe vedere la luce nel 2012. Questo lavoro culturale, anche se per hobby, è una cosa che mi appassiona tanto, e che nel decennio milanese non avevo potuto sviluppare (troppe riunioni serali e, forse, un po’ troppo attivismo…).

           
In questi ultimi tre mesi poi ho avuto la gioia di preparare i genitori e celebrare il battesimo di 7 bambini; di preparare al matrimonio una coppia di giovani; di guidare l’incontro delle famiglie e dei catechisti; di preparare per la diocesi il pellegrinaggio a Milano per la Giornata Mondiale delle Famiglie ed il gemellaggio col Decanato Zara di Milano.

            Lo scorso 13 dicembre poi, Santa Lucia mi ha portato un regalo inatteso: due parrocchie (con annessi e connessi)! Infatti il mio confratello, che viveva qui con me ed era parroco delle due parrocchie di Belene, è dovuto partire per l’estero, e così son rimasto qui, da solo, a curare questa comunità in questo periodo natalizio. Tanto lavoro e stanchezza, ma anche tanta gioia: abbiamo celebrato 4 messe di Natale, molto partecipate, soprattutto dai giovani e dalle famiglie che ritornano in paese da ogni angolo del mondo.

            Accanto a questo, la vita quotidiana: andare a fare la spesa, fare le pulizie, spaccare la legna, pulire il giardino, fare la vendemmia e il vino, accendere la caldaia col carbone, etc. etc. In questi mesi poi il Danubio è stato in “secca” straordinaria, e molte volte sono andato a passeggiare e meditare sul greto prosciugato, trovando anche qualche anfora romana, che da 2000 anni giaceva semisepolta nella sabbia…

            Ecco, in sintesi molto sintetica, la mia esperienza bulgara di questi ultimi tre mesi. Ovviamente intessuta anche dalla preghiera, nella quale ricordo anche te, con la tua vita, le tue gioie e le tue fatiche. E son certo che anche tu fai altrettanto.

Ti saluto di cuore, augurando a te e a tutta la tua famiglia un Santo e Felice Natale!

p. Paolo Cortesi cp


Ps: Non ho avuto tempo di comprare e fare regali... ma qui di seguito metto le due omelie che ho fatto oggi (in bulgaro ed in italiano)... spero siano un regalo gradito, anche se son solo parole e pensieri.

Foto e video del Natale a Belene

Среднощна Литургия

Преди всичко искам да поздравя всички с ЧЕСТИТО РОЖДЕСТВО ХРИСТОВО! Предайте го също на вашите семейства и близки, особено на тези които са болни. Отец Корадо също поздравява всички вас и се моли всеки ден за всички еноряши.

Скъпи братя и сестри, тази нощ, която изживяваме заедно е много, много специална. Не защото е „вълшебна” заради Дядо Коледа с подаръците му... това е поверие, което, за съжаление, променя смисъла на празника...

Тази нощ е специална, защото времето спира: в тази нощ минало, настояще и бъдеще се срещат, преплитат се и ние сме част от това.

Ние сме в миналото: в началото на света, когато„всичко бива направено, чрез Словото”. В пустинята сме, при Моисей и израелския народ, и отпиваме вода от скалата, а тази скала е Христос. Във Витлеем сме, където „Словото става плът и идва да живее между нас”.
Ние сме ЧАСТ от тази забележителна история на любовта, написана от Бога. Бог, тази нощ, обновява в сърцата ни дара на ВЯРАТА. Дар, който ни позволява да СЛУШАМЕ гласа му и да му говорим, както и да ВИДИМ делото и образа му.

Ние сме в бъдещето: в края на този свят и неговите проблеми и слабости; напуснали сме плачевната долина и съзерцаваме Господ Исус, който се завръща и ни позволява да влезем в царството на живота и вечното щастие. Бог, тази нощ, обновява в сърцата ни дара на НАДЕЖДАТА. Дар, който ни позволява да виждаме отвъд, да вървим с вяра, да работим и живеем спокойно и радостно.

Ние сме в настоящето: в Белене сме, най-хубавото кътче от света, с радостите и тъгите му. И тук, днес, Бог ни говори и се въплъщава сред нас на този олтар. Бог, тази нощ, обновява в сърцата ни дара на ЛЮБОВТА. Дар, който ни помага да се възприемем един-друг като братя и сестри, дар, който ни преобразява и прави много по-хубав и сладък живота ни.

Скъпи братя и сестри, в тази нощ, наистина много специална, изправени пред този Бог – вечен, безкраен, невидим, всемогъщ, който идва в този момент и се превръща в малко създание – видимо и беззащитно...нека изпросим заедно:

„Обнови в мен, света Троице, дарът на вярата, надеждата и любовта.

Надвий желанието ми да се откъсна от теб. Помогни ми да ти се доверя, да слушам и изпълнявам Твоето Слово, да те искам, да те търся.

Победи страховете ми. Помогни ми да продължавам напред с радост, дори и в най-трудните моменти.

Надвий самотата ми, моите зли мисли, недоверието ми към хората. Помогни ми да израствам в общението ми с братята. Помогни ми да приема моите братя и сестри, и да обичам, както обичаш ти. Амин”.

Messa della Notte

Cari fratelli e sorelle, questa notte che stiamo vivendo insieme è una notte molto speciale. Ma non perché è “magica” e arriva Babbo Natale con i suoi doni… questa è un’altra religione, che purtroppo rovina un po’ la festa…

Questa Notte è speciale perché il tempo si ferma: in questa notte il passato, il presente e il futuro si incontrano e noi ci siamo dentro.

Siamo nel passato: siamo all’origine del mondo, e “tutto viene fatto per mezzo del Verbo”. Siamo nel deserto, con Mosè e il popolo di Israele, e beviamo l’acqua dalla roccia, e quella roccia è Cristo. Siamo a Betlemme, dove “il Verbo diventa carne e viene ad abitare in mezzo a noi”. Siamo cioè DENTRO quella stupenda storia di amore scritta da Dio. Dio, in questa notte, rinnova in noi il dono della FEDE. Un dono che ci permette di ASCOLTARE la sua voce e parlare con lui, e VEDERE la sua opera e il suo volto.

Siamo nel futuro: siamo alla fine di questo mondo, con tutti i suoi problemi e le sue fatiche; siamo fuori da questa valle di lacrime, e contempliamo il Signore Gesù che ritorna e ci fa entrare nel regno della vita e della felicità eterna. Dio, in questa notte, rinnova in noi il dono della SPERANZA. Un dono che ci permette di vedere oltre, di camminare con fiducia, di lavorare e vivere con serenità e gioia.

Siamo nel presente: siamo a Belene, il posto più bello del mondo, con tutte le sue gioie e le sue fatiche. E qui, oggi, Dio ci parla e diventa carne in mezzo a noi, su questo altare. Dio, in questa notte, rinnova in noi il dono della CARITA’. Un dono che ci aiuta ad accoglierci come fratelli e sorelle, un dono che ci trasforma e rende molto più bella e gustosa la nostra vita.

Cari fratelli e sorelle, in questa notte davvero molto speciale, davanti a questo Dio eterno, infinito, invisibile, onnipotente che entra nel tempo, diventa una piccola creatura visibile e indifesa… chiediamo insieme:

“Rinnova in me, gloriosa Trinità, il dono della fede, della speranza, della carità.

Vinci il mio desiderio di scappare da te. Aiutami a fidarmi di Te, ad ascoltare e mettere in pratica la Tua Parola, a desiderarti, a cercarti.

Vinci le mie paure. Aiutami a camminare con gioia anche nelle situazioni più difficili.

Vinci la mia solitudine, i miei rancori, la mia sfiducia nelle persone. Aiutami a crescere nella fraternità e nella comunione. Aiutami ad accogliere i fratelli e le sorelle, ad amare come ami tu. Amen”.

Messa del Giorno

Скъпи братя и сестри, днешният празник, тържеството на Рождество Христово е преди всичко достигане финалната цел на едно пътуване. Заключение на дълга история, започнала преди много време, много преди Адам и Ева. Тоест, когато Бог реши да сътвори вселената и да създаде този свят. В онези времена, той създаде мъжа и жената по свой образ и подобие. Мъж и жена, обичани от Бог, които, обаче, не му отвръщаха винаги със същото и предпочитаха да живеят по техния си начин. Бог многократно изпращаше ангели и пророци, чрез които да спаси хората. Често, обаче, нещата не се развиваха, според неговия замисъл.

В определен момент, Бог реши да дойде лично в тази плачевна долина. В утробата на Мария, Божият син стана човек – наш образ и подобие. Исус, след трийсет и три години спокоен живот, далеч от хорските погледи, скрит сред жителите на Назарет, реши да призове хората, посредством слова и дела,  да се обърнат към вярата, да се върнат към Бога. Обаче, Той също в голяма степен не сполучи...ако имаме предвид неговата смърт на кръста. Бог всячески опита да ни посочи пътя на щастието, дори и с цената на живота си...заради нас. Това е най-доброто, върховното нещо, което можеше да направи – да се роди и да умре за мен. Днешният празник, обаче, не е само крайната точка на едно пътуване, тя е и начало.

Наистина, сред светлините, мелодиите и празничните цветове, се прокрадва един неудобен въпрос. Въпрос, който нашите песни и думи не успяват да заглушат. Въпрос, който не остава без отговор. Защото всичко, което правим от днес нататък е неговия отговор. Въпросът е: „А сега, сега, когато аз, Богът, съм тук, ТИ КАКВО ЩЕ НАПРАВИШ”? Да, защото Бог не е вече високо в Небето или скрит на кой знае коя планета. Той е тук, пред мен. Какво ще му отговоря?

Мога да се присъединя към жителите на Ерусалим, а и целия свят  и да отговоря „Няма да ти обръщам внимание”. Ще продължа да правя това, което съм правил винаги. Имам свое мнение и убеждения. За мен ти не си Бог, а просто едно дете, дете, като всички останали. Няма да променя дори частица от живота си.

Мога, заедно с Цар Ирод, първосвещениците и останалите около тях, да отговоря: „Пречиш ми”. Каква работа имаш тук? Бог трябва да си стои мирен на неговото небе. А тук ще си се оправяме ние. Аз не приемам думите ти. Замълчи. Мразя те. Ще те отстраня.

Мога да се присъединя към Мария и Йосиф, и заедно с пастирите, и Тримата Царе, да отговоря: „Господ мой и Бог мой! Ето ме, на твое разположение съм. Приветствам те. Приемам Словото ти. От днес ще се опитам да живея, според твоята воля”. Ето, скъпи братя и сестри, моето най-добро пожелание към вас: нека Рождеството на Господ бъде за всеки от вас истинска отправна точка. Надявам се, всички да дадат третия отговор... Надявам се всеки един от вас, пред лицето на този Бог, мъничък и беззащитен,  да отвори сърцето си, ума и душата си, и да го приеме, преодолявайки всеки страх и съпротива, за да се остави да бъде преобразяван, ден след ден, от Него.

Messa del Giorno

Cari fratelli e sorelle,

la festa di oggi, la solennità del Natale di Gesù, è prima di tutto un punto di arrivo. È la conclusione di una lunga storia iniziata molto tempo fa, molto prima di Adamo ed Eva. Quando cioè Dio, decise di creare l’universo e di creare questo mondo. In quel tempo egli creò l’uomo e la donna a sua immagine e somiglianza. Un uomo e una donna amati da Dio, ma che spesso non ricambiano questo amore, e preferiscono vivere a modo loro. Dio tante volte ha mandato angeli e profeti, per cercare di salvare le persone. Ma non sempre le cose sono andate bene.

Ad un certo punto Dio decide di venire di persona, in questa valle di lacrime. E nella pancia di Maria il Figlio di Dio diventa uomo, diventa nostra immagine e somiglianza. E Gesù, dopo aver vissuto per trent’anni tranquillo e nascosto in mezzo alla gente di Nazareth, prova ad invitare le persone a convertirsi, a tornare a Dio, attraverso parole e gesti. Ma neppure a Lui le cose vanno tanto bene… mi pare che lo uccidono, mettendolo su una croce.

Dio ha provato in tutti i modi a mostrarci la via per la felicità, fino al punto di morire per noi. E’ il massimo che può fare. Nascere e morire per me.

Ma la festa di oggi non è solo un punto di arrivo: è anche un punto di partenza.

Infatti, tra le luci, le musiche e i colori della festa, aleggia una precisa ed anche fastidiosa domanda. Una domanda che i nostri canti e le nostre parole non riescono a soffocare. Una domanda che non resta senza risposta. Perché qualunque cosa facciamo da oggi in poi, è la risposta. La domanda è: “E adesso, adesso che io, Dio, sono qui, TU CHE COSA FAI”?

Sì, perché Dio non è più nell’alto del Cielo o nascosto su chissà quale pianeta. Lui è qui, qui davanti a me. Cosa rispondo io a lui?

Posso mettermi con la gente di Gerusalemme e di tutto il mondo e rispondo: “Ti ignoro”. Continuo a fare quello che facevo prima. Ho le mie idee e le mie convinzioni. Per me tu non sei Dio, sei solo un bambino, sei uno come tanti. E non cambio una virgola della mia vita.

Oppure mi metto con il Re Erode, con i sommi sacerdoti e amici, e rispondo: “Mi dai fastidio”. Cosa sei venuto a fare qui? Dio deve stare tranquillo nel suo cielo. Qui ci arrangiamo noi. Non accetto le tue parole. Fai silenzio. Ti odio. Ti elimino.

Oppure mi metto con Maria e Giuseppe, con i pastori, con i Magi, e rispondo: “Mio Signore e mio Dio! Eccomi, sono al tuo servizio. Ti accolgo. Accolgo la tua Parola. E da oggi proverò a vivere secondo la tua volontà.

Ecco, cari fratelli e sorelle, il mio migliore augurio per voi: che questo Natale del Signore sia davvero per ciascuno di noi un punto di partenza. Io spero che tutti diano la terza risposta… Spero che ognuno di noi, davanti a questo Dio che si fa piccolo e fragile, apra a lui il proprio cuore, la propria mente, la propria anima. E lo accolga, superando ogni paura e resistenza, e giorno dopo giorno si lasci trasformare da Lui.